ترک (مفردات‌نهج‌البلاغه)تَرَک (به فتح تاء و راء) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای واگذاشتن و رها نمودن می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص سرزنش اصحاب خود از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیتَرَک (به فتح تاء و راء) به معنای واگذاشتن و رها نمودن آمده است. ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) در بیانی فرموده است: «انّ المرء اذا هلک قال الناس ما ترک و قالت الملائکة ما قدّم للّه ابائکم فقدموا بعضا یکن لکم...» «مترک»: مصدر میمی است. چنان‌که فرموده: «عباد الله انه لیس لما وعد الله من الخیر مترک و لا فیما نهی عنه من الشّر مرغب.» «متاریک»: جمع متراک، به آن کسی گفته می‌شود که در ترک چیزی مبالغه می‌کند. چنان‌که امام (علیه‌السلام) در ملامت اصحابش می‌فرماید: «و لوددت انّ الله فرّق بینی و بینکم و الحقنی بمن هو احق بی منکم ... مقاویل بالحقّ، متاریک للبغی.» «مقاویل»: جمع مقوال یعنی نیکو سخن‌گو. «تریکة»: تخم شترمرغ را گویند بعد از آن‌که بچه از او خارج شده باشد و آن به معنی بیرون شدن جوجه است. امام (صلوات‌الله‌علیه) همچنین در مذمّت اصحابش می‌فرماید: «او لیس عجبا انّ معاویة یدعوا الجفاة الطّغام فیتبعونه ... و انا ادعوکم و انتم تریکة الاسلام و بقیة الناس ... فتفرقون عنی...» منظور این است که: شما جانشینان اسلام و بقیه گذشتگان هستید. ۳ - پانویس
۴ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ترک»، ص۱۷۳-۱۷۴. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|